بررسی تعامل خط و تصویر در نگارگری دوره صفویه

در تاریخ ایران پس از اسلام، عصر صفوی به لحاظ تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری نقط? عطفی محسوب می شود. ارتباط و تعامل خوشنویسی با نگارگری در طول دور? صفوی تحولات فراوانی پیدا می کند. خوشنویسی و نگارگری در اوایل دور? صفوی، در خدمت کتاب آرایی همگام با یکدیگر رشد می یابند. اما به تدریج ارتباط آن ها کاهش یافته و در نهایت، هر یک به طور مستقل مسیر خود را طی می نمایند. این تحقیق سعی بر آن دارد عواملی که سبب شده ارتباط و تعامل خوشنویسی با نگارگری را در طول دور? صفوی متحول سازد را بررسی نماید. دلایل بسیاری چون تاریخ و فرهنگ، ادبیات، هنرپروران، تداوم فردیّت هنرمند، سبک و شیو? خوشنویسی و افزایش روابط خارجی، تأثیر بسیاری بر تعامل خوشنویسی با نگارگری داشته است. مهم ترین هدف تحقیق؛ پاسخ دادن به این که چرا خوشنویسی و نگارگری در اوایل دور? صفوی ارتباط و تعامل بیشتری نسبت به اواخر آن دوره دارد. این تحقیق با مطالعه و بررسی آثار مکتوب، اسناد و نگاره ها، با روش تحقیق تاریخی و توصیفی، به بررسی موارد ذکر شده در مکتب های تبریز دوم، مشهد- قزوین و اصفهان پرداخته است. نتیج? حاصل شده عبارت است از این که نگارگری و خوشنویسی تحت تأثیر یکدیگر تغییر می یابند و دلایل بسیاری که در تحقیق به آن پرداخته خواهد شد، شکل تغییر ارتباط و تعامل آن ها را مشخص می نماید. واژگان کلیدی: صفویان، نقاشی ایرانی، خوشنویسی، نگارگری